อันจื่อหราน คหบดีอันดับหนึ่ง

เขาฟื้นขึ้นมาเมื่อสามวันก่อน และพบว่าตัวเองได้กลายเป็นเด็กหนุ่มอีกคนไปแล้ว ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาถูกทดแทนด้วยใบหน้าอวบอูมที่ดูเหมือนหมู ไม่ว่าใครก็ไม่มีทางจะยอมรับได้ในทันที

ชื่อของหนุ่มน้อยคือ อันจื่อหราน บุตรชายคนโตของภรรยาเอกสกุลอัน เจ้าของที่ดินรายใหญ่ที่สุดแห่งอำเภออันหย่วน เขายังมีน้องสาวแสนสวยกับน้องชายวัยแบะเบาะอีกคน ปีนี้เขาอายุสิบหก นิสัยหยิ่งยะโส วัน ๆ ไม่ทำอะไรนอกจากกิน เที่ยวเล่น และนอน

หนุ่มน้อยในตอนนี้หาใช่อันจื่อหรานตัวจริงไม่ แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดตนจึงกลายมาเป็นอันจื่อหรานไปได้ เขายอมรับความจริงเรื่องที่ตัวเองกลายเป็นคนแปลกหน้าไปได้แล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าจะยอมรับขนาดตัวของอันจื่อหรานได้! อายุเพิ่งจะ 16 ปีแท้ ๆ แต่มีน้ำหนักตัวถึง 78 กิโลกรัม ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ไขมัน เต็มไปด้วยโรคภัยไข้เจ็บ เกินมาตรฐานอย่างที่สุด ดังนั้นตั้งแต่วันแรกที่มาถึงภพนี้ อันจื่อหรานก็ได้ตั้งเป้าหมายแรกของชีวิต นั่นคือ ลดความอ้วน!

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เริ่มลดน้ำหนักตามแผน เรื่องราวมากมายเป็นกระบุงโกยของสกุลอันก็ประเดประดังเข้ามา เริ่มจากการเสียชีวิตของบิดามารดาเมื่อสามวันก่อน วันที่เขาเพิ่งฟื้นมาในร่างนี้ ตามด้วยปัญหาจากอนุภรรยาทั้งสามของบิดาและลูกสาวของพวกนาง แล้วยังมีท่านลุงที่อาศัยความสัมพันธ์กับผู้มีอำนาจฝั่งภรรยาหวังฮุบสมบัติสกุลอันของเขา

เพื่อปกป้องสกุลอัน อันจื่อหรานจำต้องหาต้นขาทองคำมาเกาะไว้ พ่อบ้านจึงได้บอกอันจื่อหรานถึงสัญญาหมั้นหมายแต่กาลก่อนระหว่างสกุลอันกับตระกูลมีอำนาจแห่งหนึ่งที่นายผู้เฒ่าอันทำไว้ ดังนั้นอันจื่อหรานจึงตัดสินใจพาครอบครัวเข้าเมืองหลวง หวังให้น้องสาวแต่งเข้าตระกูลนั้นเพื่ออาศัยเส้นสายไว้คุ้มครองสกุลอัน

ทว่า ระหว่างทางน้องสาวแสนสวยของอันจื่อหรานกลับได้ยินเรื่องเล่าขานถึงความ ‘อัปลักษณ์’ และนิสัยโหดร้ายของชายผู้ที่เป็นว่าที่คู่ครอง หญิงสาวที่ได้รับการเอาใจเลี้ยงดูอย่างทะนุถนอมแต่เล็กเช่นนางใยเลยจะรับได้ นางมิต้องการแต่งกับชายอัปลักษณ์! สุดท้ายจึงตัดสินใจหลบหนีการแต่งงาน!

อันจื่อหรานไร้ซึ่งทางเลือก จำต้องแต่งออกไปแทนน้องสาวของตน

====================

“คุณชายใหญ่ แย่แล้ว คุณหนูหายไปแล้วเจ้าค่ะ”

“ลูกสาวแม่รองแม่สามยังไม่แต่งงาน บางทีอาจให้พวกนางคนใดคนหนึ่งไปแทนได้”

“คุณหนูใหญ่กับคุณหนูรองเกิดแต่ภรรยารอง ไม่มีฐานะพอเชิดหน้าชูตาได้ อีกประการหนึ่ง ตอนนั้นนายผู้เฒ่าสัญญาว่าจะให้คุณหนูสายตรงเป็นคนออกเรือน...”

“จะต้องเป็นสายตรงเท่านั้นหรือ”

สายตาอันจื่อหรานเคลื่อนไปยังเจ้าซาลาเปาน้อยที่จวนเจียนจะครบสี่เดือน “เช่นนั้น...ผู้ชายได้หรือไม่”

พ่อบ้านถึงกับนิ่งอึ้ง...